Update: Het gaat niet zo goed met mij

Schreef ik in mijn vorige persoonlijke update nog dat het een stuk beter ging en ik minder last had van die ellendige hoofdpijn, ging het toch kort daarna weer helemaal mis. Het begon met griep, wat op zich geen ramp is natuurlijk. Maar als je zwanger bent mag je bijna niks innemen en duurt je herstel ook nog langer. Alleen kreeg ik daar bovenop weer flinke migraine en hoofdpijn, dag in dag uit. En dat vond ik toch wat minder gezellig. In deze blog praat ik jullie even bij.

Chronisch ziek

Mijn migraine en ik gaan way back. Het begon op mijn 18e, maar heeft mijn leven eigenlijk nooit belemmerd. Ik heb gewoon 2 studies afgerond en had net als ieder andere twintiger een superleuk en social leven. Totdat het begin 2007 na een periode van overbelasting ineens veel slechter ging. Mijn migraine kwam 3 tot 4 keer per week langs waaien en daar tussendoor had ik eigenlijk altijd hoofdpijn. Het heeft een jaar of 4, 5 geduurd totdat ik de juiste medicatie gevonden had, dat mijn leven weer een beetje terug gaf. Ik kon weer gewoon afspraken maken, mijn ding doen en ook lekker aan mijn bedrijf werken.

En dan ben je zwanger

Ik had wat jaartjes gemist, dus wilde even wachten met zwanger worden. Ook omdat ik wist dat ik dan met mijn medicatie moest stoppen en als een berg op zag tegen de migraine die dan weer terug zou komen. Dit was bij Merlijn dan ook zeker het geval, de eerste 18 weken waren afzien, maar daarna ging het ineens veel beter. Ik had nagenoeg geen last meer en dat zonder dagelijkse medicatie. Nu wist ik, dat ik die ellende weer moest ondergaan, maar ook dat het over zou gaan. Een offer dat ik best wil brengen, voor de komst van zoiets moois, een broertje voor Merlijn. Alleen zit ik inmiddels in week 24 en nog steeds in de ellende en dat dat zwaar is, is een understatement.

Overleven

De afgelopen 3 weken lag ik bijna non stop in bed (ik heb mijn slaaptekort van de afgelopen twee jaar wel weer ingehaald denk ik haha). Die ene dag dat het goed ging, liep ik weer veel te hard van stapel, ik krijg zoveel positieve energie van leuke dingen doen, dat ik daarna weer terug in bed belandde. Je voelt je echt compleet machteloos als je niet voor jezelf kunt zorgen, laat staat voor je kind. Gelukkig staat mijn lieve familie altijd voor ons klaar. Zonder hun had ik het echt niet gered. Ze haalden en brachten Merlijn naar de crèche, hij ging logeren en mijn moeder maakte regelmatig eten voor ons. Dat waardeer ik zo erg. Want niet alleen voor mij, ook voor Maurits is dit een pittige dobber. Hij heeft ook een drukke baan en moest alles thuis maar zien te reilen en zeilen. En dan nog mijn werk, Annika heeft het allemaal fantastisch overgenomen en de toko gerund en dat is best pittig in je eentje. Ik ben haar zo dankbaar hiervoor.

En nu?

Het lijkt nu eindelijk weer iets beter te gaan, al ben ik nog enorm verzwakt door alles. Ook is de verkoudheid ineens weer toegenomen, ik merk dat mijn weerstand heel laag is. Ik doe het de komende tijd gewoon nog even rustig aan. Niet teveel afspraken inplannen en halve dagen werken. Annika en ik hebben onze planning voor 2020 wat aangepast, want het lukt mij gewoon niet om nu iedere week 8 nieuwe recepten te koken voor tijdens mijn verlof. Dat betekent niet dat jullie het zonder ons moeten doen, integendeel, er komt heel veel leuks aan de komende tijd.  Mede met dank aan onze kanjer Marianne die heel veel lekkers voor jullie gemaakt heeft. Het kan wel zijn dat er hier en daar een vlog mist, of een persoonlijk overzichtje, maar via social media houd ik jullie uiteraard op de hoogte van alles. Het voelt fijn om jullie even bij te praten en ik wil jullie dan ook bedanken voor alle lieve berichtjes die ik via social media ontvangen heb. Jullie zijn de beste!

Liefs Pauline

Volg mij en Annika ook op Instagram voor nog meer behind the scenes. Zien we jullie daar?