Persoonlijke update: Hoe gaat het nu?

Inmiddels ben ik 21 weken zwanger en het leek mij leuk (en goed) om jullie even bij te praten. Hoe gaat het nu met mij? En met de baby? En met Merlijn (slaapt hij al door)? Ik deel natuurlijk regelmatig mijn belevenissen met jullie, hier op de blog, maar ook in mijn vlogs en op social media. Maar vandaag ga ik daar wat verder op in, want er is al weer heel veel gebeurd de afgelopen tijd. Zo heb ik een goede, maar tegelijk ook slechte 20 weken echo gehad en dat geeft toch wel wat zorgen. Ik praat jullie bij.

Hoe voel ik mij nu?

De eerste 18 weken waren best wel pittig. Ik was heel veel misselijk en regelmatig uitgeschakeld door migraine. Normaal slik ik hiervoor medicatie maar die mag ik nu niet, dus migraine aanvallen van 5 dagen waren helaas geen uitzondering. Gelukkig is het voor een heel mooi en bijzonder doel en dat heeft mij er doorheen gesleept. Ik heb me vaak teruggetrokken en heel veel minder gewerkt (duizend hartjes voor Annika die de boel perfect runde). Maar gelukkig gaat het nu een stuk beter. Althans ik heb veel minder hoofdpijn en ook weer wat meer energie. Misselijk ben ik nog wel regelmatig en ik heb ’s avonds ook vaak buikpijn, maar dat is heel goed te doen in vergelijking met wat het was (ik eet tenminste weer). Dus ik ben superblij dat het nu beter gaat. Tuurlijk doe ik nog steeds rustig aan, maar ik kan wel gewoon weer functioneren en leuke dingen doen. Zo fijn!

Best wel spannend

Onlangs had ik de 20 weken echo in het ziekenhuis en ik was daar helemaal niet nerveus over. Tijdens de pretecho had de echoscopist namelijk al laten vallen dat het er allemaal heel goed uit zag. Een hele opluchting want ik besef maar al te goed dat een gezonde zwangerschap niet vanzelfsprekend is. Waar ik geen rekening mee had gehouden, was dat het met mij misschien niet zo goed zou gaan. Tussen neus en lippen door benoemde ze dat mijn placenta heel laag lag. Maar ik hoefde me daar niet teveel zorgen over te maken, het kon alleen zijn dat het een keizersnede zou worden. En dat lijkt mij echt een nachtmerrie. Dus toen het nieuws eenmaal geland was en ik wat informatie had opgezocht, begonnen de zorgen toch wel toe te nemen (de gevolgen kunnen best wel heftig zijn namelijk). Inmiddels heb ik met mijn verloskundige gebeld en nu krijg ik wat extra controles om dit in de gaten gehouden. Ik ben er nog niet helemaal gerust op, maar dit is het enige wat we nu kunnen doen.

Hoe gaat het met grote broer?

Ik vind deze fase zo leuk. Merlijn is nu twee en we begrijpen elkaar steeds beter. Hij kan al veel meer woordjes (mijn, mijn mijn) en weet goed duidelijk te maken wat hij wel (en vooral ook wat hij niet) wil. Twee is nee en er wordt hier dan ook vaak driftig met het hoofdje geschud. Ik ben gelukkig een hele geduldige moeder (in tegenstelling tot hoe ik ik normaal ben, want ik ben super ongeduldig) dus ik kan hier heel goed mee omgaan. Toch is het af en toe best pittig maar dat hoort erbij. Enige dingetje is dat hij nog steeds niet goed slaapt. Momenteel heb ik even niet de puf voor slaapcoaching of iets dergelijks dus het gevolg is dat Merlijn bijna iedere nacht tussen ons in slaapt. Soms al vanaf 22.00, maar soms komt hij ook pas om 5.00. Ik laat het nu maar gewoon even gebeuren en dit is de enige manier waarop we in ieder geval nog wat kunnen slapen. Hij is zich al wel bewust van de baby en iedere keer als hij een baby ziet, roept hij beee-bie.  En hij heeft ook kusjes (of het zijn meer kopstoten) op de buik. Zo leuk en lief!

Kortom het gaat een stuk beter hier en ik heb zin in de tweede helft. Merlijn krijgt een nieuwe kamer en daar gaan we mee aan de slag. In mijn vlogs op Instagram neem ik jullie ook iedere week mee in mijn persoonlijk leven. Bekijk die ook vooral als je dit soort updates leuk vindt.

Volg mij en Annika ook op Instagram voor nog meer behind the scenes. Zien we jullie daar?