Editorial: De 5 P’s

De 5 P’s staan voor product, personeel, promotie, plaats en prijs. Allemaal er ingedreund tijdens mijn studie Marketing. Maar daar gaan we het vandaag niet over hebben. Wel over de 5 P’s die er in mijn leven echt toe doen.

“Je mag kiezen wat je wilt eten maar het mag niet met een P beginnen”. Heb je vast wel eens gehoord als kind. Of erger nog, dit zeg jij nu tegen je kinderen. Een slimmerik weet van patat frieten te maken. En van pannenkoeken crêpes. Onder de 12? onthoud deze tip van mij.

Op een foodfestival kwam er ooit iemand stevig op mij afgestapt.  Geheel verontwaardigd:  “Zit jij nou gewoon patat te eten?” En ook op Instagram vliegt deze vraag mij vaak om de oren. Als ik zeg dat ik foodblogger ben, komt men vaak met de beste sterrenrestaurants op de proppen. “Oh dan heb jij vast wel eens gegeten bij The Jane of de Librije” (het antwoord is nee).  Of “Je moet echt naar restaurant X want dat is pas echt genieten”. Tuurlijk houd ik ervan om een complete avond verrast en verwend te worden. De ene gang nog spectaculairder dan de andere. Een druppeltje mango gelei, een hint van anijs, met stikstof bereide yoghurt en hazelnoot op 6 verschillende wijzen. Dat is ultiem genieten en echt een avondje uit. In dat geval gaat het meer om de beleving. Een beleving die ik iedereen aan kan raden.

Maar stiekem houd ik gewoon het meest van de 5 P’s. Pizza, Patat, Pannenkoeken, Pulled Pork en Pasta. Simpel eten waar ik al van kinds af aan blij van word (alhoewel als kind lustte ik geen friet, raar kind was ik). Comfort food! Altijd fijn, mits goed bereid en gemaakt van enkel de beste ingrediënten. Want alleen dan is het echt lekker.  Handgesneden frieten met zelfgemaakte mayo, fluffy pancakes met blauwe bessen compote of juist superdunne crêpes met kaneelsuiker, langzaam gegaarde pulled pork van de barbecue en pizza’s met een dunne bodem en verse buffelmozzarella uit de houtoven. Pasta met lekker veel groente en Parmezaan of juist de simpele zoals je die alleen bij de Italiaan krijgt. Meestal geldt hoe eenvoudiger hoe beter.

Er zijn sterrenchefs die dit goed begrijpen. Neem nou Niven Kunz. Net 35 jaar en al 11 jaar in het bezit van een Michelinster voor Restaurant Niven. Hij kent de druppeltjes en de geleitjes maar al te goed. Maar deze man snapt ook de andere kant van de culinaire liefde. De zondige kant, friet met mayo. Iets wat we kort geleden niet durfden toe te geven, maar stiekem als niemand keek, genoten we er extra van. Onlangs opende hij Frietdistrict in Den Haag. Op het menu huisgemaakte biologische frieten met truffelmayo, hotdogs, kroketten (wel de luxe met kaas, garnalen of kalfsvlees) en ijs. Niven, ik kom snel langs, dat beloof ik je.

En ja dan kan het dus zomaar zijn dat ik op een high end foodfestival aan de frieten met mayo zit. Blijft pizza nog steeds mijn lievelingseten en ga ik net zo lief naar een spaghetteria of burgerbar als naar een sterrentent. Ben ik dan een food barbaar? Ik vind van niet.

Wat is jouw lievelingseten?

Liefs Pauline