Update: hoe gaat het nu met ons en met de boys?

Terwijl ik dit schrijf, is Merlijn voor het eerst naar de opvang. En Lasse ook. Een hele dag! Dat is best even wennen. Vorige week waren wendagen. De uurtjes op de crèche had ik volgepropt met afspraken en dingen die ik nog moest doen. Zo volgepropt dat ik als een gestresste moeder mijn kind kwam ophalen. Vandaag is dat anders. Ik heb nul afspraken. Maar wel dingen te doen. Er ligt genoeg werk en mijn agenda is de komende maand bomvol, dus een beetje vooruit werken is ook wel fijn. Toch voelt het een beetje gek, het is echt raar dat ik ineens zoveel tijd heb en dat ik dingen kan afmaken. Ook wel heel fijn!

Met de jongens gaat het goed. Ze groeien, eten en slapen (de één wel wat beter dan de ander). Ze beginnen te brabbelen, maken contact en ze ontdekken hun speelgoed. Dat is zo leuk om te zien. Merlijn kwam te vroeg en was daardoor wat gevoeliger voor prikkels. Maar dat gaat steeds beter. Tuurlijk is het ’s avonds even huilen na een drukke dag, maar niet meer zoveel als in het begin. Gelukkig! Aan de andere kant houdt hij ook echt van mensen. Hij gaat altijd lachen als we bezoek hebben, zo schattig! Lasse krijgt de wereld om hem heen ook steeds meer mee. Zo leuk om te zien hoe hij ronduit brabbelt en lacht. Ik vind het echt fantastisch dat Annika en ik nu in dezelfde fase zitten.

Met ons gaat het ook goed. Ik vond het de afgelopen periode best pittig om alle ballen in de lucht te houden. En dan heb ik het over de combinatie Merlijn, Maurits, mijn werk, vrienden en random dingen in huis. Je kunt gewoon niet doordenderen zoals je altijd gedaan hebt. En dat is ook goed. Gelukkig ben ik iemand die dat wel naast zich neer kan leggen. Dan maar even wat minder sociale activiteiten en als je de schone was uit het washok plukt, raakt die ook vanzelf weer leeg. Hoef je het ook niet op te ruimen!

Maar vanaf nu wordt het anders. Annika is ook weer volop aan de slag en de boys gaan 2 dagen per week naar de opvang. Met een thuiswerkdag van Maurits (en Chris ook) daarbij opgeteld, heb ik toch 3 volle dagen dat ik kan knallen. Want daar heb ik best wel weer zin in. Ik was even bang dat mijn ambitie weg was. Zo voelde het even. Ik had wel zin om te koken en mijn inspiratie was er ook volop, maar de zakelijke kant kon me even gestolen worden. Gelukkig is dat weer terug, want zonder die zakelijke kant kunnen wij dit niet blijven doen. Maar wel in proportie. Vroeger als ik een idee had dan moest het nu. Nog liever gisteren dan vandaag. Maar tegenwoordig noteer ik het gewoon en dan komt er vanzelf een moment dat het goed uitkomt. En dat is goed!

Mijn streven is nu eerst om de werk/prive balans weer goed te krijgen. Dat ik ’s avonds en in het weekend niet meer hoef te werken (uitzonderingen daargelaten). En dat ik in het weekend weer energie heb om leuke dingen te doen. Mooi streven toch?

Volg mij en Annika ook op Instagram voor nog meer behind the scenes. Zien we jullie daar?