Editorial: Cultuurbarbaar

Mijn vakantiefoto’s bestaan voor 99% uit food en die andere 1% is gevuld met selfies en foto’s van de boyfriend. Ik zeg het meteen maar eerlijk, ik ben een cultuurbarbaar. Is dat erg? Ik vind van niet.

In Parijs ga je naar de Eiffeltoren, de Arc de Triomph en bezoek je het Louvre. In Rome mag je het Colosseum niet overslaan en het Vaticaan eigenlijk ook niet. In Berlijn moet je de Berlijnse muur en Charlies Checkpoint gezien hebben. In New York schijnt het Guggenheim de moeite waard te zijn en ook het Empire state building en het Vrijheidsbeeld staan in ieder reisboekje vermeld. Ik doe niet aan reisboekjes. Ik markeer mijn eigen hotspots in Google Maps.

Food hotspots wel te verstaan. Want in Parijs wil ik macarons eten bij Ladurée. In Rome echt Italiaans ijs bij dat ene ijs-salonnetje vlakbij de Trevi Fontein (ha 2 vliegen in één klap) en pizza’s en pasta van de trattoria op de hoek. In New York moest ik natuurlijk naar Shake Shack en kon ik de cupcake van Magnolia’s Bakery ook niet weerstaan. En ik zou Berlijn niet verlaten zonder een currywurst (en het liefst ook een Berliner bol) in mijn maag. Voordat ik op reis ga maak ik tegenwoordig een hotspot lijst aan. Een lijstje met insiders tips van lokale foodbloggers maar ook Anne van Your Little Black Book is mijn persoonlijke reis inspirator.

Ik verdiep mij graag in “the local way of life”. Mij zal je vinden op de lokale farmers market waar iedere inwoner ook komt. Ik ga eten bij dat ieniemienie tapas-barretje dat eigenlijk alleen door de dorpelingen wordt bezocht. Het bezoeken van mercado’s en supermarkten zijn mijn favo bezigheden op vakantie. En ik probeer zoveel mogelijk lokale producten uit. Zelfs als het er niet uit ziet (zoals die gigantische slakken die ik in Valencia at). Met het verkennen van de eetcultuur zit het dus wel snor.

Voor die food hotspots loop ik rustig een paar kilometer om. En dat de wederhelft (die wel interesse heeft in geschiedenis) graag naar gebouw X of plein Z vind ik eigenlijk maar gedoe. Want we hebben al zo weinig tijd en dan is het zonde om naar een gebouw te kijken. Maar zo denkt hij waarschijnlijk over alle restaurants en dus ga ik braaf mee naar het Colosseum, naar het Empire state building en naar het Louvre. Waar ik stiekem met mijn telefoon op een bankje zat te wachten tot hij uitgegeken is. Maar wel met een koffietje en een galette des rois in de hand.

Jaren geleden vond ik het intellectueel klinken dat ik kon vertellen dat ik in het Louvre was geweest. En showde ik braaf mijn kiekjes van deze bijzondere plekken. Vandaag kom ik er eerlijk voor uit, ik ben een cultuurbarbaar.

Maar eetcultuur is ook cultuur toch?

Heb je mijn kookboek al? Er staan bijna 100 nieuwe recepten in. Bestellen kan hier.