Nieuwtje: Ik ben weer zwanger

Jongens wat ben ik blij (en beroerd) maar vooral blij want ik ben weer zwanger! Op 29 juni had ik een positieve test in handen en inmiddels ben ik al 17 weken onderweg. 17 lange weken (wie zegt dat een tweede zwangerschap sneller gaat die liegt haha), waarin ik mij heel veel ziek gevoeld heb. Migraines, vermoeidheid en misselijkheid, het kwam allemaal weer voorbij. Maar waar vooral dankbaarheid overheerst, mijn lichaam kan het dus wel. Wat bijzonder dat ik dit voor een tweede keer mag meemaken. En wat groeit die buik snel zeg. Wauw!

Heel persoonlijk

Wat ik nu ga schrijven is heel persoonlijk, maar ik wil dit toch delen omdat het jou misschien helpt. Op Merlijn hebben wij ruim twee jaar moeten wachten. Uiteindelijk was er niets afwijkends gevonden bij zowel Maurits als bij mij, maar de gewenste zwangerschap bleef maar uit. Uiteindelijk is hij via een ziekenhuistraject (incl. hormonen en alles) geboren. Toen ik in November vorig jaar een miskraam kreeg was dat vooral heel verdrietig, maar het liet mij ook inzien dat ik op de natuurlijke manier ook zwanger kon raken. En dat was deze keer ook het geval en snel ook. Ik vind het toch heel bijzonder dat mijn lijf dit nu wel kan en daar ben ik ontzettend dankbaar voor.

Kwaaltjes en cravings

Zoals ik in de intro al noemde voelde ik me niet top. Het kwam dus extra goed uit dat we een zomerstop hadden en ik het wat rustiger aan kon doen. De grootste uitdaging is mijn migraine. Hiervoor slik ik normaal medicatie die ik nu niet mag, met als gevolg migraines van 5 dagen lang. Ik ervaar deze zwangerschap qua kwaaltjes ook precies hetzelfde als bij Merlijn, dus ik denk dat het wederom een jongetje wordt. Hopelijk is de ergste ziek, zwak en misselijk periode nu voorbij. Bij Merlijn ging het vanaf 20 weken ook een stuk beter, dus daar houd ik mij aan vast (nog 3 weken, nog 3 weken). Cravings heb ik niet veel last van (behalve alles met kaas). Ik heb juist helemaal geen zin in eten, ook niet in zoete dingen en ook niet in kroketten. Mijn avondeten bestond dan ook voornamelijk uit tosti’s en broodjes kaas. Ik heb daar maar gewoon aan toegegeven. So be it!

Ik ben wel blij dat ik het eindelijk met jullie kan delen, want nu snap je ook waarom mijn vlogs wat minder boeiend zijn, waarom ik niet meer uit eten ga en waarom ik ook vooral wat vaker offline ben. In de vlogs en in de fotodagboekjes en via social media zal ik jullie af en toe op de hoogte houden van hoe het gaat. De recepten blijven natuurlijk gewoon doorgaan. Daarvoor moeten Annika en ik binnenkort hard aan de slag, want we hebben een verlof te vullen. Maar dat gaat zeker goedkomen.

Liefs Pauline